Sunday, July 4, 2010

இது ஒரு கண்டக்டர் இன் கதை... மனதை உருக்கும் விடுகதை...

ஒரு கண்டக்டர் மிக திமிர் பிடித்தவர்... பயணிகளை மதிக்காமல் இருப்பான்... சில நேரங்களில் நிறுத்தக்கூடிய ஸ்டாப் களில் நிறுத்தாமல் செல்ல விசில் கொடுப்பவன்.. ஒரு மோசமான கண்டக்டருக்கு மிகச் சிறந்த உதாரணம்...

அந்த விதியின் வசம் இருந்த நாளில்.. கோகிலா பதினெட்டு வயது முடிந்து இரண்டு மாதம் ஆனா நிலையில் கல்லூரி செல்ல வரும் போது இந்த கண்டக்டர் இருக்கும் பஸ்ஸை நிறுத்தாமல் போக.. எப்படியும் ஏறிடலாம் என கோகிலா நினைக்க.. தவறி விழுந்ததில் சக்கரத்தில் மாட்டிக்கொண்டு செத்துப் போனாள்..

கண்டக்டரை போலீஸ் ஸ்டேஷன் கூட்டிட்டு போனாங்க.. அங்க இருந்து கோர்ட்...
ஜட்ஜ் தீர விசாரிச்சு இவனுக்கு மரண தண்டனை , ஆனா தூக்கு இல்ல .. எலெக்ட்ரிக் சேர் அப்படின்னு தீர்ப்பு எழுதிட்டார்..

ஒரு கேட்ட நாளில் அவர அந்த தண்டனை தரத்துக்காக அழைச்சிட்டு வந்தாங்க...

அந்த ரூமில அந்த சேர் அப்பறம் ஒரு ஓரத்தில் ஒரு மாங்காய் அவ்ளோ தான் High Voltage Current குடுத்தாங்க.. அப்படியும் ஒன்னும் ஆகல...

தப்பிச்சுட்டான் ... ஜட்ஜ் இவன ரிலீஸ் பண்ணிட்டார்...

திரும்பவும் வேலைக்கு வந்து சேர்ந்தான்.. அதே திமிர்.. அதே அலச்சியம்.. இப்போ தான் ஒரு மிக மிக மோசமான கண்டக்டர் என நிரூபித்தான்..

இப்போது ஒரு மத்திய வயதுடைய பெண்மணி.. ஸ்டாப்ல பஸ்ஸை நிறுத்த சொல்ல.. இந்த கண்டக்டர் விசில் தரல.. படியில் நின்று கொண்டு இருந்த பெண் இவன பார்த்து நல்லா இருப்பன்னு சொல்லிட்டே கீழ விழுந்து செத்துட்டாங்க..

திரும்பவும் கோர்ட் .. அதே ஜட்ஜ்.. இந்த தடவ இவன சும்மா விடக்கூடாது.. அப்படின்னு சாகுற வரைக்கும் எலெக்ட்ரிக் சேர் அப்படின்னு தண்டன தந்துட்டார்..

அந்த எலெக்ட்ரிக் சேர் இருக்குற ரூம்ல இப்போ மாதுளம் பழம் ஓரத்துல இருக்கு..

இந்த முறை அரை மணி நேரம் கரண்ட் குடுத்தும் அவனுக்கு ஒண்ணும் ஆகல..

மறுபடி விடுதலை பண்ணிட்டாங்க..

இப்போ நம்ம கண்டக்டர் திருந்திட்டான்.. அமைதியா அடக்கமா.. நேர்மையா ரொம்ப நல்ல கண்டக்டர் ஆயிட்டான்...

ஆனா இவன் விதி.. சொல்ல சொல்ல கேக்காம படியில Travel செஞ்ச ஒருத்தன் கீழ விழுந்து சாக, பழி நம்ம ஆள் மேல...

அதே கோர்ட்....
அதே ஜட்ஜ்..
இந்த முறை ஜட்ஜ் நல்லா கேள்வி பட்டு இருந்தார்.. இவன் மீது தப்பு இல்லை என்று.. ஆனால் செத்தது ஒரு ஆளும் கட்சி ஆளு.. தீர்ப்பு தர வேண்டிய கட்டாயம்.. இவனுக்கு தான் எலெக்ட்ரிக் சேர் ஒண்ணுமே ஆகுறதில்லையே.. அதனால...

அதே சேர்...
அதே எலெக்ட்ரிக் ...
ஆனா இந்த முறை ஓரத்துல எலுமிச்சம் பழம் இருந்தது...

இந்தமுறை அதிசயம்.. கரண்ட் பாஸ் பண்ண கொஞ்ச நேரத்துல செத்துட்டான்...

ஏன்???



யோசிங்க மக்களே...



இன்னும் தெரியல????
















கரண்ட் பாஸ் ஆகதப்போ அவர் ஒரு கெட்ட கண்டக்டர்.. means Bad Conductor...

CURRENT பாஸ் ஆனபோ அவர் ஒரு நல்லா கண்டக்டர்.. means good conductor....


no no no. no bad words.....

shared based on an email..

Friday, July 2, 2010

ஒரு மழைப் பொழுதும் மலையாள பெண்ணும்..



லைலா.. எனக்கு பிடித்த நடிகையின் பெயர் ஆனதாலோ என்னவோ அந்தப் பெயரை கொண்ட புயல் நேரத்தில் சிக்கிக்கொண்டேன்..


படம் நன்றி : விகடன்

பயணங்கள்..

வாழ்க்கை ஒரு பயணம் என்பது எல்லாரும் சொல்வது.. நான் பார்க்கும் வேலையோ பயணம் வாழ்க்கை ஆவது.. எத்தனை மனிதர்கள்.. எத்தனை முகங்கள்.. எத்தனை மொழிகள்...

விஜயவாடா.. எனக்காக லைலா வந்த இடம்.. லைலா வந்ததால் என்னுடைய பிளான் எல்லாம் மாற்றிக்கொண்டு சென்னை புறப்பட மதியம் தேடிய வேளை கிடைத்த ஒரே ரயில்.. ஹவுரா மெயில் .. மழையால் பயணிக்கும் திசையை மாற்றினார்கள்.. அங்கே ஆரம்பித்தது... சுத்திகிட்டு போகும் என்று சொன்னார்களே தவிர எதை சுத்திகிட்டு போகும் என்று சொல்லவே இல்லை..

ஒவ்வரு சிறிய ஸ்டேஷன் வந்தாலும் இரண்டு மணிநேரம் அங்கேயே ஹால்ட் அடித்து,, ரயில் போக்குவரத்தை இயக்கிக் கொண்டு இருந்தார்கள்.. பாவம்.... சிங்கள் ட்ராக் வழி.. அவர்களும் என்ன பண்ணுவார்கள்..

ஆக ஏழு மணிநேர பயணம் ஆனது முப்பத்தி ஓரு மணிநேரமாக..

இந்த மாதிரி ரயில் பயணங்கள் உங்களுக்கு கற்றுத்தருவது ஒன்றே ஒன்று.. எது வந்தாலும் ஏற்றுக்கொள்.. அனுபவி.. இதுதான்..

இந்த பயணங்களில் நிறைய நண்பர்கள் கிடைப்பார்கள்.. அதுவும் எதிரே ஒரு பெண் என்றால் ? நல்லா சுவாரஸ்யமா தான் இருக்கும்..

அவர் ஒரு மருத்துவர்.. மருத்துவ மேல் படிப்புக்காக திப்ருகர் சென்று திரும்பிக்கொண்டு இருந்தனர் அவர்களும் அவர் அப்பாவும்.. எனக்கு மருத்துவத்தில் கொஞ்சம் ஈடுபாடு இருந்ததனாலும் பல சந்தேகங்கள் இருந்ததனாலும் நிறைய பேசினோம்...

எனக்கு பிடித்த கேரளா மாநிலத்தை சேர்ந்தவர் என்பதாலும் அவர்கள் ஊரைப் பற்றி பேசிக்கொண்டும் வந்தேன்.. எப்போதுமே கேரளா என்றல் தனி அழகு தான்.. என்னை கவர்ந்த ஒரு இடம்.. அவர் ஓர் பற்றி.. அவர் வீட்டைப்பற்றி.. அவர் ரோஜா செடியை பற்றி.. நிறைய பேசினோம்...

எனக்கு தெரிந்த அக்கு பிரஷர் முறைகளை பற்றி பேசினோம்.. அவர் எடுக்கவுள்ள காத்து மூக்கு தொண்டை சர்ஜன் படிப்பே தேவை இல்லை என்று இந்த மருத்துவத்தில் சொல்லி உள்ளதை சொன்னேன்... நிறைய ஆச்சரியம்.. ஆனாலும் விட்டுக் கொடுக்கவில்லை.. அந்த மருத்துவமுறை மற்றும் அது தொடர்பான ஒரு புத்தகத்தையும் அவருக்கு பரிசாக கொடுத்தேன்.. அதில் என் மொபைல் எண்ணை எழுதிக் கொடுத்தேன்..

இடையே என்னுடைய திருமண விசயத்தை பற்றி சொல்லி இருந்தேன்... மறக்காமல் அழைப்பு ஈ மெயில் அனுப்ப சொல்லி இருந்தார்கள்...... நானும் பயணத்தின் பிறகு மறக்காமல் மறந்துவிட்டேன்... ஆனாலும் திருமணத்திற்கு ஒரு வாரம் கழித்து போன் செய்து வாழ்த்துக்கள் கூறினார்கள்.....

இந்த பயணம் சுவாரஸ்யமாகவும் சந்தோசமாகவும் ஒரு புதிய நட்பை அறிமுகப் படுத்திய திருப்தியாகவும் இருந்தது...